በጥንት ዘመን ድመቶችና አይጦች ጓደኛማቾች ነበሩ፡፡

ከጊዜ በኋላ አይጦቹ ዘመዶቻቸውን እያጡ ሄዱ፡፡

አንድ ሽማግሌ አይጥ እንዲህ አለ፣ “ድመቶቹ እኛን እየበሉን ነው”፡፡

እናት አይጦችም ልጆቻቸውን፣ "ተጠንቀቁ! በፍጹም ወደ ውጪ እንዳትወጡ" ሲሉ መከሩ፡፡

ሁሉም አይጦች ጥንቃቄ አደረጉ፡፡ በየጉድጓዶቻቸውም አድፍጠው ተቀመጡ፡፡

የተራቡ አይጦች መጠየቅ ጀመሩ፣ “አይጦቹ ሁሉ የት ገቡ?”

ድመቶቹ አይጦቹን ለመጎብኘት ብሎም በጋብቻ ለመዛመድ ወሰኑ፡፡

እነሱም፣ "በሉ ከሴት ልጆቻችሁ አንዷ ወንድ ልጃችንን ታግባ" አሏቸው አይጦቹን፡፡

አይጦቹም መልሰው ድመቶቹን፣ "አረ! ልትበሉን ፈልጋችሁ ነው አይደል?" አሏቸው፡፡

ከጊዜ በኋላ አይጦቹና ድመቶቹ ልጆቻቸውን ሊያጋቡ ተስማሙ፡፡

ከዚያም ድመቶቹ ከንፈራቸውን በምላሳቸው እየላሱ በደስታ ወደቤታቸው ተመለሱ፡፡

በሰርጉ ቀን አይጦቹ ጥንቁቅ ነበሩ፡፡

ድመቶቹ ደግሞ የሰርግ ዘፈን እየዘፈኑ ደረሱ፡፡

ዘፈናቸውም፣ “ያዝ እጇን፣ ዝጋ ደጇን፣ ብላት አይጧን” የሚል ነበር፡፡

አንድ ሽማግሌ አይጥ በበኩላቸው እንዲህ ብለው ዘፈኑ፣ “ሩጥ ዘረ አይጥ! ሩጥ ካለህበት አምልጥ!”

ሽማግሌው አይጥም ድመቶቹን፣ “ጓደኞች አይደለንም” አሏቸው፡፡